Mijn man was destijds misschien wel de enige die geloofde dat ik er weer bovenop zou komen, vertelt Ester

Ja, dat leven. Ik heb het dan echt over onvoorwaardelijke liefde, dat kan me wel ontroeren. Dat is gewoon echt onvoorwaardelijke liefde, als je een man hebt die daar zo mee omgaat. In de periode 2000, 2001 was hij denk ik één van de weinigen, of misschien wel de enige, die zeker wist dat ik er bovenop zou komen. En dat zag ik aan hem, dat zag ik aan zijn ogen. En de kinderen, hoe klein ze ook waren, die hadden daar ook … Maar de rest van de mensen om mij heen, ik kon dwars door iedereen heen kijken. Dus ik zag bij iedereen de angst en de bezorgdheid en het ongeloof van dit gaat nooit meer goedkomen. Hoe was het voor hem persoonlijk, hij wilde er niet aan toegeven. Of hij wilde er niet aan, dat het misschien wel echt mis zou gaan. Maar ten eerste zijn onvoorwaardelijke liefde, het is tweedelig, onvoorwaardelijke liefde voor mij, altijd al gehad vanaf maart 1992 dat we verkering kregen met elkaar. Maar ook gewoon, hij ziet mij als zo’n ontzettend sterke vrouw, dat er voor hem helemaal niet een mogelijkheid was dat ik hier niet uit zou komen. Dus op een gegeven moment toen zei hij wel tegen de psychiaters van, zij gaat altijd overal voor. zij haalt altijd het onderste uit de kan uit het leven, dat heeft zij altijd al gedaan. Maar zij is hier nu zo ingedoken, maar met diezelfde kracht gaat ze er straks ook weer uit. En hij had daar ook gelijk in.