Claudia was erop voorbereid dat de borstvoeding misschien niet goed op gang zou komen; zij bleef rustig en ging niet wanhopen

Ehm, maar tegelijkertijd was ik er ook gewoon op voorbereid dat het bij mij misschien weleens niet op gang zou kunnen komen, omdat mijn moeder eh, destijds geen borstvoeding kon geven en mijn oma ook dat niet is gelukt. Ehm, dus ik was er al die tijd op voorbereid en ik stond d’r dus heel erg in van: als het lukt heel graag, hartstikke graag. Het lijkt me ook heel mooi, een hele mooie ervaring. Maar als het niet lukt, is dat ook prima. Nou en vervolgens kwam bij mij de borstvoeding niet op gang, ehm, en heb ik uiteindelijk denk ik nog wel twee of drie weken gekolfd en gedaan. En elke keer aanleggen en heel veel … Het was best wel gedoe en er kwam … Het kwam gewoon niet op gang. Dan had ik echt, elke keer had ik gepowerpumpt en dan was het eh … Dan kwam er 30 cc uit of zo. En dat is echt heel weinig. Ehm, maar daarin … Ik weet niet, ik ben daarin eigenlijk heel trots op mezelf dat ik dat gedaan heb en dat ik er al die tijd eigenlijk best wel relaxed onder ben gebleven. Ik heb me nooit wanhopig gevoeld. Ik heb het steeds met veel geduld gedaan, denk ik. Maar ik heb me ook nooit echt gefrustreerd gevoeld, dat het niet op gang kwam. En ik had een soort rust hierin. Ik dacht: ik ga het gewoon doen, ik blijf dit doen tot ik het niet meer leuk vind en dan stop ik ermee. En als het op gang komt, is dat heel erg mooi. Als dat niet zo is, is het heel erg jammer. Ehm, en we zien wel. We kijken wel hoe ver we komen. En ik ga gewoon … Ik ga hier gewoon mee door tot het niet meer leuk is. Ehm, ja, dat ging eigenlijk gewoon echt …  Nou, dat vond ik heel mooi van mezelf om te merken, dat ik, ondanks dat het best wel hectisch is om opeens zo’n nieuw leven te hebben en daar van alles mee te doen, dat het ook dat best wel op de achtergrond meeging. Dat ik daar rustig in bleef. Maar het kwam gewoon niet op gang.