Chris vertelt over de strijd die hij elke ochtend met zijn vrouw heeft

Wanneer ze naar de dagopvang is en daar ben ik heel blij om, dat ze daar heen is. Maar daar begint ze nu ook al mee van, ik wil daar niet meer heen. Elke morgen is het weer een gevecht van, ik wil daar niet meer heen. Ja? En dan gaan we naar beneden en dan staat de chauffeur voor de deur en dan lopen we erheen en dan druk ik haar het busje in. Ik zeg dan tegen de chauffeur, rijden want ze wil niet meer. Dus de chauffeur gooit de deur dicht en die is weg, zo snel als 'ie kan. Dus ja, je kunt niet anders. En dan 's avonds komt ze bijna vrolijk thuis en ze is net vijf minuten thuis en dan begint het weer. Ja? Dus, dat vind ik zo raar. Hè, maar 's morgens is het altijd tegenwoordig van, ik wil niet meer. Ja? En dan, die chauffeur, die weet het nou langzamerhand al, is ze weer zo? Ja, ze is weer zo. Wegwezen. [lacht] Dus. Ja. Dat, zij weten dat, zij gaan met al dit soort mensen om. Dus, zij weten het ook wel.