Gerda S. omschrijft het verpleeghuis als de hel op aarde

Een verschrikking trouwens, dat is een hel op aarde. Toen ik daar de deur binnen kwam [-]. Ik moest een sleutel gebruiken om die deur open te maken, en toen zaten daar allemaal mensen als grote insecten tegen de deurposten gekleefd, die allemaal graag naar buiten wilden, allemaal dementerende mensen. En het was een hele grote gang, met een aantal huiskamers. Die gang liep rond, of vierkant, maar in ieder geval, je kon helemaal zo doorlopen. Er waren twee in- en uitgangen. En iedereen hoorde op een bepaalde huiskamer thuis, was ingedeeld bij een bepaalde huiskamer. Maar de mensen zelf wisten dat helemaal niet hoe, of wat, of waar. En ze konden ook helemaal geen wc's vinden. Iedereen liep naar de wc te zoeken. En er waren, ze konden ook de helpende niet vinden. Dus soms spraken ze iemand aan, en die zei dan nee, ik ben van de keuken, u moet niet bij mij zijn. Of de helpenden zaten met z'n allen in een kamertje, deden ze de briefing noemden ze dat, maar het leek wel of ze dat de hele dag deden, want, nou, er liep bijna nooit een helpende gewoon tussen de mensen.