De moeder van Serife werd mishandeld in het verpleeghuis

En mijn moeder had ook heel veel blauwe plekken bij het verpleeghuis. Waren echt plekken van mishandeling. Maar dat werd ook in de doofpot gestopt. Ik heb er foto's van gemaakt, ik heb het laten zien, ik heb het gevraagd. Ja, niemand wist, niemand zag iets. En er was een paar keer achter elkaar dat ze gewoon verschillende blauwe plekken had. Ik ben een keer midden in de nacht, heeft de verpleger mij gebeld dat mijn moeder heel erg onrustig was en dat ze niet wilde verschonen, niet laten, dat ze niet toeliet om haar te verschonen. Ik zei, dat ik er zo zou zijn. Ik ben geweest.

Het eerste wat mijn moeder zei, dat ze een klap op haar gezicht had gegeven. En dan heb ik, ik heb het, ik liep met mijn moeder naar de badkamer, ik kom de verpleegster tegen, die nachtdienst had [-]. Ik vind het ook krom trouwens, dat er een nachtdienst personeel is, omdat er geen controle is over. Want die mensen zijn toch, zijn net kinderen en in een kinderdagverblijf mag je ook niet personeel alleen laten, moet altijd met z'n tweeën zijn voor toezicht. Dat de ander niet iets verkeerd doet, voor de veiligheid van de kinderen. Ik vind dat dat bij de verpleeghuis ook moet. Want dat zijn ook net kinderen. Die kunnen z'n eigen niet meer verdedigen. Ik had dat aangegeven bij de verpleegster en zei reageerde heel, oh ja, en ik, ik wilde haar helpen en zij deed haar, ze wilde mij slaan en ik deed, ik kwam met mijn elle boog tegen haar aan. Ik denk, ja, ja, tuurlijk. Mijn moeder weet heus wel wat een stoot is en wat een [-]. Want ik heb met het verzorgen haar ook soms gestoten, dat ik zei van, oh sorry mama. Ja, geeft niks dochter. Ze wist het verschil wel tussen een stoot en een klap in d'r gezicht hoor. Dus daar deden ze eigenlijk, ja, geen goede ervaring. Echt niet, absoluut niet.