Liesbeth voelt zich niet serieus genomen door het personeel en voelt zich daardoor machteloos

Nou ja, er is één keer in de zoveel tijd, één keer of twee keer per jaar een overleg, met de arts en hoofdverpleegkundige. En ja dan wordt alles besproken en zo, over mijn vader. Maar voor de rest [-].

Zit jij daar bij of niet?

Ja, daar ben ik dan bij. En voor de rest is er eigenlijk geen communicatie. Of dan moet ik naar ze toe gaan en ja, iemand aanspreken die daar, en dan moet ik die persoon ook eerst nog gaan lopen zoeken, of zo. Of ik iemand kan vinden, maar ja, als ik me dan zorgen maak of wat dan ook, of wil praten, dan wordt daar niet zo – zeg maar -, ja, dan wordt het inderdaad tegen me gezegd van ja, ja, van maak je nou maar geen zorgen ja, dat hoort bij het ziekteproces. Dus dat is ook zo, maar ja. Ik heb gewoon behoefte om toch meer er over te praten en te horen wat hun nou precies er van vinden. Hoe het gaat en dat weet ik dus niet dan. Dus ja.

En tijdens zo'n overleg, wat je net beschreef, heb je dan de mogelijkheid om ook iets te zeggen. Hoe jij vindt dat het met je vader gaat of is het eenrichtingsverkeer vanuit de zorgprofessionals?

[-] Ja, het is, hoe lang duurt het, een half uurtje of zo. En alles wordt even bekeken, gewoon zijn gezondheid, zijn gewicht, d'r wordt, ja. Net wat ik al zei, toen heb ik natuurlijk ook van die hallucinaties ter sprake gebracht en ja, daar wordt dan verder weinig op in gegaan zeg maar. Gewoon zo van ja, het hoort erbij, dat is het dan. Ja.

Ik proef een beetje het gevoel, zeg maar, dat ze, dat jij voelt dat ze niet naar je luisteren, klopt dat? Dat ze niet horen wat jij zegt.

Ja. Maar ja dat ze iets meer er op in gaan inderdaad, dat ik me zorgen maak. Ook al is het misschien niet nodig of in hun ogen of wat dan ook. Ik maak me zorgen. Ja, het zou fijn zijn dat ze daar, als ze daar dan wat meer op in zouden gaan ja. Inderdaad. En soms, heb ik het pas ook nog weer eens opgebeld naar de psycholoog erover. En ja, ja, toen reageerden ze ook een beetje snibbig, zo van, ja dat hebben we toch pas nog besproken enne, maar ik zal er wel heen gaan vanmiddag. Ik zal wel kijken en dan hoor ik daarna ook nooit meer wat ervan. Dus voel ik me inderdaad niet echt serieus genomen.

En wat doet dat met je, dat je niet serieus genomen wordt?

Nou ja, dat vind ik jammer. Jammer. [-] Maar ik ga me niet echt kwaad erover maken want dat schiet ook niet op.

Je legt het naast je neer?

Ja. Het gaat gewoon echt slecht. Zelfs bij de verpleging, die kan bovenop hem zitten, bij wijze van spreken. Die zien het niet, dan zeg ik van, zeg ik dingen. Hij heb ook een tijd lang slikproblemen gehad, dat hij constant moest hoesten als hij wat at dan kreeg hij, de hele tijd verslikte hij zich. Maar dat was echt behoorlijk, werd dat een probleem en als ik dat tegen de verpleging zei, dan oh, ik heb niks gemerkt, ik weet het niet. Dus dat, dus ja, ja, wat dat met mij doet, is dat ik, dan voel ik me wel machteloos. Dan denk ik zie je het dan niet? Dat meer. Nou dan ga ik weer dokter bellen of wat dan ook, of, hè toch.