De heer Slofstra vertelt hoe hij vecht tegen dementie

Ja, het is niet het kiezen voor één van de twee richtingen, maar beide mogelijkheden en daarbij ook relatief weer leren leven of blijven leven. En mij frappeert het dat het je noemt als strijd, want het is mijn levens manier van het gezin dat ik had met drie meiden, en waar ik als filosofie: ziek worden kunnen genezen. En onlangs mijn oudste dochter mij belde: zeg papa, je hebt wat, hoe je vroeger altijd dat je ziek was tegen mij zei, mijn dochter had astma stevige astma dat ze bijna stikte. En ik had het gebruik van handen leggen, dus handen op je hoofd leggen en dan rustig vertellen over legers die onderweg waren en dat jij dan [-] tegenstrijd vormde. En toen bedacht, oh ja dat is waar ook, was een filosofie die we toen de tijd hadden en die ook zijn zin had, want wat mijn dochter ook duidelijk zei: het hielp. Gewoon de rust bij iemand zitten. Ik ben toen, ja ik was blij dat mijn dochter daar zo over praatte in de sfeer van ja, dat gebruik ik nog. Ik vecht tegen Alzheimer, ik geef me geen schijn van kans, maar ik kan het wel een beetje helpen uitstellen, kort gezegd [-].