Voor Ron heeft de coronacrisis ervoor gezorgd dat hij anders naar dingen is gaan kijken

Interviewer: Hoe ziet u de toekomst?

Ron: Anders dan dat ik die een jaar of twee geleden zag. Kijk, de hele coronacrisis als geheel zorgt er, denk ik, ook voor, bij mij in ieder geval, dat je anders naar dingen gaat kijken. Dat je ook andere dingen gaat waarderen. En dus om nou te zeggen ik zie hem zwart, kan ik niet zeggen. Al die plannen die ik vroeger had, ambities of die nou politiek of zakelijk van aard waren, ja, die jaag ik nou niet meer zo na eigenlijk. Dus dan kan ik ook niet zeggen van ik kan het niet meer dus ik zie de toekomst een beetje hopeloos in. De toekomst is anders. En de tijd zal het leren of het genoeg blijft voor me. Maar ik denk dat bepaalde mate hebben in ontwikkeling, in plaats van grote sprongen, als je daar tevreden mee kan zijn, dan zie ik de toekomst wel rooskleurig in. Maar dat wil niet zeggen dat ik daar altijd zo nuchter over denk. Want ik heb nog wel wekelijks mijn momenten waarop ik het niet zie zitten en waarop het me echt tegenzit. Waarop ik echt denk: verdomme, waarom kan ik dit niet? Ik wil ook meedoen met de verkiezingen. En het zou me ook gaaf lijken om nou de mountainbike te pakken en met die twee vrienden van mij, om daar heel mooi op die Mechelse heide wat te fietsen. Wat ik zo leuk ontdekt heb in de afgelopen jaren. Dus dan ben je, ben je dan niet tevreden over de toekomst? Ja, weet ik niet. Ik denk dat je ook tevreden moet zijn met dat je dit soort momenten maar af en toe hebt.