Opname en behandeling

In dit thema wordt beschreven hoe deelnemers de tijd dat ze zijn opgenomen en onder behandeling zijn (geweest) hebben ervaren. Ervaringen over de opname zelf, over de separeer en over behandelingen die deelnemers gehad hebben worden gedeeld.

De meeste deelnemers zijn tijdens hun psychotische episode opgenomen in een instelling waar ze behandelingen hebben gekregen om te herstellen. Veel deelnemers vertellen over de tijd dat ze zijn opgenomen en kijken met gemengde gevoelens terug naar deze ervaring. Sommige deelnemers kijken heel positief terug naar hun opname omdat het ze hielp bij hun herstel. Andere deelnemers kijken minder positief terug naar hun opname en behandelingen en vertellen over negatieve of voor hun traumatische ervaringen zoals dwangbehandeling en verblijf in de isoleercel.

Amber kijkt positief terug naar haar opname omdat ze veel baat had bij structuur in haar dagelijks leven. Op haar afdeling hoefde ze eigenlijk niet echt meer na te denken omdat alles ingevuld werd waardoor ze eindelijk de rust kon vinden die ze nodig had. Sommige deelnemers delen deze ervaring omdat de opname ervoor zorgde dat ze rust hadden en zo min mogelijk prikkels ervaarde, en de hulp hielp. Andere deelnemers kijken juist negatief terug naar hun opname en vinden bijvoorbeeld dat op een afdeling zitten met andere mensen met psychotische ervaringen juist tot veel onrust en verwarring leidde. [zie voor ervaringen over separeer / isoleercel subthema separeer]

De separeer of isoleercel is voor deelnemers een periode waar ze liever niet aan terugdenken. May-May werd in een isoleercel geplaatst terwijl ze in haar psychose dacht dat de aarde zou vergaan. Dit maakt dat ze opgesloten was met haar angstige gedachtes zonder hulp van buitenaf. Andere deelnemers kijken naar de separeer als iets mensonterends waar ze nooit meer naar terug willen. Ze voelen zich eenzaam en vervreemd. Ook wordt aangegeven dat het verblijf in de separeer langer was dan nodig volgens een deelnemer. Een ander noemt de separeer traumatisch.  

De behandelingen tijdens de opname wekken bij de deelnemers gemengde gevoelens op. Sommige deelnemers kijken positief terug op de behandelingen omdat deze hen in staat stelde om doelen te leren stellen, gericht is op herstel en er naar kansen werd gekeken. Andere deelnemers kijken negatiever terug naar de behandelingen omdat deze zich vooral focuste op het gebruik van medicatie en diagnose stellen. Ook merken deelnemers op dat er weinig ruimte was voor hun vragen of gesprekken over hun ervaringen.  Hoe om te gaan met een psychose en ruimte voor spiritualiteit werd ook gemist in de behandeling door een aantal deelnemers.