Ik werd onder valse voorwendselen naar het ziekenhuis gelokt, dat raakte me diep, vertelt Karin

Dus enerzijds hè, was ik verantwoordelijk voor al voor al dat leed in de wereld en anderzijds had ik dus ook een bepaalde connectie met al dat leed of al dat gevaar. Alleen niemand zag dat behalve ik. Dus de omgeving reageerde ook op mij van wat eigenlijk nog meer die angstgevoelens versterkte, want op een gegeven moment kreeg ik door shit, weet je, juist omdat ik nog heldere momenten had, kreeg ik door oh shit, weet je, er klopt iets niet in mijn hoofd. Nou ja, en toen, ja, mijn zus, die heeft me toen onder valse voorwendselen meegelokt naar het ziekenhuis, die heeft gezegd dat de oma van haar vriend in het ziekenhuis lag en dat ze daar op bezoek moest en dat of ik met haar mee wilde omdat ze ziekenhuizen niet fijn vindt. Ja, ik was in dat ziekenhuis en op een gegeven moment zat ik dus in een kamertje te wachten totdat de dienstdoende psychiater mij kwam zien. En toen kreeg ik dus door dat ik helemaal niet in het ziekenhuis was, voor die oma van de vriend van mijn zus, ja, en toen ik denk dat ik toen alle filters ben verloren. Ik ben toen zo boos geworden en zo angstig en zo achterdochtig dat ik echt wel ja begon te schreeuwen. Ik heb mezelf ook pijn geprobeerd te doen toen en toen hebben ze gezegd: oké, dan moeten we haar drogeren, dus dat is ook gebeurd. Ja, en vanaf toen weet ik het dus eigenlijk allemaal niet meer zo goed wat er nou gebeurd is. In mijn beleving zat ik echt twee dagen later op een, bij een crisisopname dus daartussen ja, weet ik niet meer zo goed wat er gebeurd is.