Vicky: Het was niet veilig thuis, dus het was meer overleven toen’

Ik wist dan ook niet wat er waar gaat in mijn geheugen. Opeens was ik dan ergens. Ik weet ook niet hoe ik daar kwam, dus ik denk dat daar ook de psychose gevoeligheid ontstond, is ontstaan. Zeg maar, de ene keer was ik zo, dat weet ik van anderen. Hè, de ene keer was ik zo, de andere keer was ik zo. Ik weet van de leraren dat ze vonden dat ik droomde of veel droomde. Toen ik acht was. Ook heeft de leraar mij apart geroepen en die zei: van Vicky waren ze raar. En ja, ik ben raar, maar moeder zegt dat ik raar ben. Dus ik ben gewoon raar. Dus ik klapte dicht en ik weet nu, als er vragen waren gesteld van: ben je ergens bang voor of is er iets, dan had ik misschien meer naar buiten gekomen. Ik kreeg toch niet de hulp die ik eigenlijk nodig had. En mijn moeder die had zes kinderen, en ik was de tweede. Dus ik moest heel veel zorgen voor. Er was weinig tijd voor mij en mijn moeder was veel weg en die was eigenlijk ook overspannen sloeg ons, dus het was nergens veilig, buiten was niet veilig en in huis was niet veilig. Dus ja, ja, het was meer overleven, zeg maar.