Vicky

Als kind heeft Vicky al veel meegemaakt. Op jonge leeftijd is ze misbruikt wat een diepe impact heeft gehad op haar leven. In die tijd ontstond er zoals ze beschrijft een splitsing van haar persoonlijkheid. ‘Het was mij niet overkomen maar mijn alter’. Dit leidde tot haar eerste psychotische ervaringen. Steeds vaker vergat ze waar ze was of wat ze aan het doen was.  

Thuis was er geen steun voor deze situatie ze kreeg te horen dat ze dit allemaal aan zichzelf te danken had en dat ze maar een raar kind was. Vicky kwam gedurende haar leven vaker in aanraking met misbruik wat veel trauma heeft veroorzaakt. Haar ‘alters’ hielpen haar hier mee om te gaan en terugblikkend is ze deze splitsingen ook dankbaar. ‘Als ik mijn alters niet had gehad dan weet ik niet of ik het overleefd had.' Vicky heeft in haar jeugd niet de hulp gekregen die ze wel nodig had. Dit heeft tot veel onbegrip geleid waardoor ze zichzelf ook raar ging vinden. Ze heeft veel geworsteld met suïcidale gedachten maar bleef volhouden dat ze niet zo verbitterd wilde zijn. Begin jaren 90 werd ze lid van een religieuze sekte waar ze 10 jaar onderdeel van is geweest. Na ervaringen met misbruik en hersenspoeling is ze in 1999 gevlucht en heeft ze niet veel later haar man ontmoet.  

In 2005 heeft ze met haar man een zoon gekregen. Vaak twijfelde ze of ze een goede moeder en echtgenoot kon zijn maar gelukkig heeft ze een man die veel van haar houdt en er voor haar was. Toen ze 30 was kwam ze in aanraking met de GGZ en werd ze gediagnosticeerd met een persoonlijkheidsstoornis. In therapie heeft ze veel over zichzelf geleerd en leren leven met haar psychotische ervaringen.  

Over haar ervaringen heeft ze een boek geschreven. Door dit boek heeft haar moeder vlak voor haar overlijden ingezien dat ze niet de moeder heeft kunnen zijn die Vicky nodig heeft gehad in haar jeugd. Na het overlijden van haar moeder is ze nogmaals in een psychose beland waar ze met behulp van schematherapie en steun van haar man is uitgekomen.  

Inmiddels heeft Vicky een stichting opgericht waar ze lotgenoten middels creatieve therapie helpt om niet dezelfde dingen mee te hoeven maken die zij heeft meegemaakt. Desondanks kijkt Vicky positief terug op haar leven. ‘Wie had dat gedacht! Ik heb een huisje, boompje, beestje. Ik kan genieten van de natuur, het weer en de vogeltjes die fluiten. Dat gun ik iedereen!’