Esther vertelt over het laatste afscheid van haar kindje

Dus de volgende ochtend eh, dan weet je, je gaat haar voor de laatste keer zien. Voor de laatste keer aanraken. Eh ruiken, want ze rook nog echt naar baby. Dat was fantastisch. Die, die babygeur die is tot aan het laatste moment gebleven. En heel soms ruik ik hem nog. Dan ineens, omdat ze in het water heeft gelegen, kreeg het water ook die heerlijke babygeur. Dus dan, het, het water rook ook… ja, dat zoete…vruchtwater, babygeur. En heel soms eh, in bepaalde periode als ik dan een glas water drink, dan [snuiven] ruik ik ineens die geur. En dan denk ik: ah weet je, ze is in de buurt. Dat is echt heel fijn. Maar ja, je kan dus voor de laatste keer het fysiek, zintuigelijk, haar meemaken. En daar moet je het mee doen. Dan is het klaar. Dus dat vond ik ook wel… zeg maar, het tweede heftigste moment, buiten de, het telefoontje… Dat definitief haar inpakken