Emma vertelt over de gedragsverandering bij haar ex-partner

In 2006, wij gingen trouwen, of we waren net getrouwd, dat weet ik niet meer. Toen begon hij te veranderen qua karakter, dingen doen, praten ging wat moeizamer, wat langzamer. En toen dacht ik van, nou, een mooie kerel ben je. De buit is binnen en nou laat je je ware aard zien. Dus wel geprobeerd om erover te praten en op de één of andere manier ging dat niet zo goed, lukte het niet om daar samen over te praten. Hij werd ook agressief, gooide met spullen, met een kopje of met een theepot of weet ik veel. En dat vond ik heel erg, dat hij agressief was. En ik heb altijd gezegd van als iemand me slaat, dan ga ik van hem af. Dat wil ik niet. Ik heb inderdaad wel een keer een klap gehad en dan zet je toch niet binnen één minuut je relatie aan de kant. Zo werkt dat ook weer niet. En als ik dan een beetje rustig geworden was en ging ik er met hem over praten. Soms was dat de volgende dag. Zo van, waarom doe je dat nou? Dan kreeg ik niet de indruk dat hij snapte waar ik het over had. Dat dat iets was wat tussen ons stond of wat van ons samen misschien was. Dan had hij echt zoiets van, nou ja, het is gebeurd en hoezo moeilijk? We gaan gewoon weer verder. En nou dat was natuurlijk een beetje raar, want als je een relatie hebt, dan ga je er ook samen voor. Tot die tijd deden we dat ook. En het is ook niet zo dat dat van het ene op het andere moment ineens niet meer ging, maar het werd langzamerhand moeilijker om over de problemen die we hadden te praten, om daar een oplossing voor te vinden.