De vrouw van Floris zei een feest af

Eén van de eerste verschijnselen die ik opgemerkt heb van de dementie was dat een vriendin van haar, waar ze jarenlang dingen mee samen had gedaan, een lunch organiseerde. - Voor de kerk heeft ze veel nieuw ingekomen bezoek ontvangen en er kwamen toen buitenlandse vluchtelingen, dat waren één van de eerste buitenlanders, Oegandezen, we kregen een aantal hier in [plaats] en daar moesten flats voor klaargemaakt worden, schoongemaakt worden, daar heeft ze ook allemaal aan meegeholpen. [-] En met die vriendin samen zijn ze veel voor de UVV op pad geweest. Maar dat is twee jaar geleden denk ik, toen was die vriendin tachtig jaar, en die heeft ons toen allemaal uitgenodigd voor een lunch. Om de één of andere reden had ze daar niet zo gek veel trek in. Ik ben er nooit achter gekomen waarom, maar ze voelde daar niet zo gek veel voor. En ze zei dus tegen die vriendin, we komen maar niet want mijn man vindt dat niet leuk, die zit zich daar een beetje te vervelen want die kent daar niemand. Nou dat was helemaal niet zo, want verschillende kennissen van ons, gemeenschappelijke kennissen, kwamen daar ook. En zelfs al zou dat zo zijn als ik daar niemand kende, ga je naar zoiets natuurlijk normaal gesproken gezamenlijk toe. Maar, kortom, die vriendin die was zeer kwaad op haar, en het contact is daardoor verbroken maar ze heeft daar ook verder nooit op gereageerd. Heel merkwaardig vond ik dat, want dat lag helemaal niet zo in haar aard. Maar dat is eigenlijk het eerste wat mij toen is opgevallen, dat ze toch op één of andere manier de dingen niet zo goed meer kon hanteren.