De opname van zijn vrouw was voor Floris lichamelijk een opluchting, maar emotioneel is dat anders

Nou, aan één kant was dat natuurlijk een, die geweldige belasting was weg. Want ik kon weer gewoon naar bed, en in het begin ben je natuurlijk nog niet van de spanning af, maar ik kon weer slapen en ik kon opstaan op een tijd dat. Ik hoorde niks meer, en ik hoefde niet meer zo op te letten bedoel ik, en dat was een geweldige opluchting eigenlijk hoor. Het feit dat ze natuurlijk niet meer thuis is, is, dat is natuurlijk emotioneel niet bepaald aangenaam, maar voor mij lichamelijk was het een opluchting dat ze, dat ik er niet meer voor hoefde te zorgen, want ik kon dat op het laatst helemaal niet meer aan. Want dat is nog, het is heel gek eigenlijk hè, want we hebben daar samen, ja we woonden zowat veertig jaar in dit huis. We hebben daar altijd samen geslapen en, er zit, ik heb dat nog wel hè, als ik dan wat hoor, dan denk ik, ik hoor mezelf dan ademen als ik een beetje verkouden ben dan hoor je dat. Vooral als het doodstil is, en dan denk ik, dan word ik, dan ben ik een beetje wakker, hoor ik haar nou? Oh god nee, ze is er niet meer [-]. En zeker nu ze nou overleden is natuurlijk hè. Want toen ze al in de [zorginstelling] was, ja dan kan ik er nog heen, dan kon ik nog wat voor haar doen, je kunt haar nog aanraken [-] Dus het is, ja er zijn twee kanten aan natuurlijk, lichamelijk was het een geweldige opluchting, de spanning was weg en zo iets, maar ja emotioneel ligt dat natuurlijk een tikkie anders hè. Ik heb het wel eens onwezenlijk gevonden eigenlijk.