Yvonne heeft de eerste dag enorm gehuild vanwege een schuldgevoel

Oh ja, de eerste keer heb ik heel veel gehuild. Hij is weggegaan en toen toevallig die dag moet ik naar de praatgroep. Ik heb daar bij ziekenhuis, bij de parkeerplaats, want het is bij ziekenhuis, bij het parkeren, ik heb gejankt, ik heb gehuild, van hier thuis tot [plaats]. Ik heb non-stop gehuild. Ja, ik zie hem in het busje, in de taxi, ingestapt, en hij kijkt mij zo aan, dat het net of het, moet dat nou dat ik wegga. Nou, die blik kan ik nooit vergeten. Dus ik huilen, huilen. Dus toevallig die woensdag is het een gesprekdag, maar ik heb alleen maar gehuild. En toen vraagt die, waarom huil je nou? Ik zeg, ik heb schuldgevoel, heb je gezien hoe die blik is, net of je, weet je wel, je gaat mij weg doen, ja zo'n gevoel. Dat is, ja.