Nico vindt het belangrijk dat het personeel door de bril van degene met dementie kijkt

Enkel, het door de bril kijken van een dementerende, dat mis ik nog heel erg. Er zijn er bij, die zijn er echt op gespecialiseerd. Ja. En dat kun je ook merken aan hun benadering, het omgaan. Maar er zijn er ook een heleboel bij, die daar nog geen begrip van hebben.

En hoe merkt u dat dan?

Met, als ze iets vragen, met de antwoorden. Er is er eentje bij, die vraagt steeds, wat ze moet doen. Wat moet ik doen, en dan zit ze ook te eten, wat moet ik doen. Ja, lekker dooreten. Ja. Klaar. Dat is geen antwoord, dat is voor iemand die niet weet, wat ze [-]. Dat is misschien niet het antwoord wat zo iemand wil horen. Je moet echt aangeven van, wat je moet doen. Je bent aan het eten. Ja. Ja, zoek het juiste antwoord maar eens op. Maar enkel het antwoord geven, ja, lekker dooreten, dat dat vind ik geen antwoord, dat [-]. Ze moet ook wel eten, maar dat kun je ook volgens mij op een andere manier brengen. [-] Ja. En [-].

Dat zijn dingen die u volgens mij dan, als ik u zo hoor vertellen, van het begin aan heel erg geleerd heeft om dan wel door die bril te kijken?

Ja. Ja, dat hoor ik dan en dan zit ik me dan weer een beetje over op te winden.

Ja, kan ik me voorstellen.

Dan ben ik met m'n vrouw bezig met helpen te eten. Ja. En dan hoor je dat. Dan denk ik van, ja, dit kan niet. Ja, het kan natuurlijk wel, maar dit is niet het antwoord waarop hun zitten te wachten. Hun zitten ergens. Ze moeten iets doen en het duurt, en het duurt te lang, dus gaan ze vragen, wat moet ik doen? Ja. En dat is [-], je kunt ook, ja, maar wat wilt u dan doen, wat wilt u dan graag doen? Ik kan ze ook wel raden, maar met een tegenvraag.