Maurice ziet dat de GGZ onder druk staat en dat daardoor de relatie tussen patiënt en behandelaar verandert

Ik kan er niet over anderen over oordelen en ik weet gewoon dat dat weet je de mensen die in de GGZ werken het heel druk hebben en ook wel vooral ik hoor daar ook weer een paar weken geleden dat het ook veel minder leuk is geworden, omdat alles moet betaald worden, wordt bepaald door de zorgverzekeraar. Je hebt niet meer de mogelijkheid tot improviseren, alles moet gedeclareerd kunnen worden op een bepaalde manier. Alles wat je doet, dus de bewegingsruimte is gewoon kleiner geworden en eigenlijk wordt alles gekwantificeerd alles moet een naam hebben en dat krijgt een code en daar staan zoveel behandelingen voor zoveel uur. Terwijl wat ik de hele tijd hier probeer te zeggen, is dat het juist echt een samenspel is tussen een diagnose en wie iemand is in ontwikkeling geworden, weet je wel. Want je kan niet zeggen: dit is depressie of dit is schizofrenie, en daar hebben we deze pillen voor en zoveel uur door de verzekering. Je gaat echt een traject in met je behandelaar je bouwt een behandelrelatie op, de structuur is belangrijk en het is dus het, je kan het gewoon. Ik vind het niet handig om het, dus het is gewoon minder makkelijk gewoon geworden in de GGZ om dat te kunnen aanpakken op deze manier denk ik. Dus het is niet helemaal eerlijk om te zeggen: dit is de wetenschappelijke of biomedische manier om ernaar te kijken waardoor mensen zo behandeld worden. Het komt daar ook door dat er dus door de politiek en de verzekeraars en misschien ook een bepaald soort stigma of bepaald soort vooroordeel over psychische problemen, dat er mensen meer terug worden gebracht tot een diagnose of tot, een medische aandoening.