Tijdens de opname van Maurice hielp de psychiater hem om moeilijke onderwerpen aan te kaarten bij zijn familie

Toen ik die twee maanden dus was opgenomen, intern en daarna twee maanden dat ik op de dagkliniek was, zijn er gesprekken geweest, ook met de familie en ook met verschillende artsen en psychiaters ook hierover, en hij probeerde dat op één of andere manier te doorbreken, denk ik. En zijn vraag was eigenlijk van: nou ja, we hebben dan en dan met je ouders zijn er en andere behandelaars van dit ziekenhuis hebben een gesprek om één en ander uit te stippelen. En hij probeert het bij mij zeggen van nou, laten we dan ook over dit onderwerp, waar je alleen maar met mij over praat, weet je wel laten probeer, laten we dat dan ook bespreekbaar maken of in de groep gooien. En ik weet ook nog dat dat er dus een moment was in dat gesprek, dat ik dacht van hij vroeg dit toen en dat ik het toen ook niet deed, weet je wel. Dus het is ook op die alternatieve manier van omgaan met wanen en dus hij probeerde dat wel op die manier die ik net benoemde te omzeilen zeg maar dus het werd niet alleen maar pillen en het is een ja, maar ik heb dat dus niet gedaan. Dus dat geeft ook al aan dat ik ook al. Nou ja, dat geeft ook iets aan, weet je, ik weet niet precies wat, maar ja, dus ik ben daar wel heel erg dankbaar voor. Dat hij dat probeerde, weet je wel en ook hoe ze dat allemaal hebben opgevangen en hoe ze zijn daar echt goed.

Ik denk ook dat het heel goed is om op die leeftijd zo'n plek te vinden waar je veilig voelt, weet je wel.