Maria heeft het leven leren waarderen

Ja, ik heb het leven echt leren waarderen. Ik vind mijn leven bijzonder en fijn. In het begin, toen ik met alles worstelde, dacht ik vooral: "Waarom overkomt mij dit? Waarom ik? Ik wil dit niet, ik wil ervan af. Ik wil geen stempel, geen diagnose. Ik wil gewoon normaal zijn." Maar ik ben erachter gekomen dat niemand normaal is. En als ik dan niet normaal ben volgens de standaard, dan zie ik dat nu als een verrijking.

Ik ben niet blij met wat ik heb meegemaakt, de nare dingen, maar ik ben wél blij om wie ik daardoor ben. Ik heb een ongelofelijke kracht ontwikkeld en ik zie nu hoe veel een mens eigenlijk aankan. Het heeft me krachtiger en sterker gemaakt. Als er nu vervelende of moeilijke dingen overkomen, kan ik daar goed mee omgaan, omdat ik weet: "Ik heb al zoveel doorstaan, dit kan ik ook aan."

Het maakt mij krachtiger, maar ook een leuke moeder, denk ik. Ik vind het mooi om mijn kind iets waardevols mee te geven: dat je moet genieten van het leven, dingen moet doen waar ik achter sta, en geen dingen moet doen die ik niet wilt. Het geeft me ook wel veel richting.

Ik ben heel blij dat ik er nog ben. Ik besef heel goed dat het ook anders had kunnen zijn, dat ik dood had kunnen zijn. Dat maakt me heel dankbaar voor het leven. Het voelt alsof ik een taak en verantwoordelijkheid heb om daar iets mee te doen zeg maar.