Monique werkt fulltime en ziet een volgende psychose niet zomaar ontstaan

Nee, eigenlijk helemaal niet, nee, dus ik heb eigenlijk geen psychoses die zomaar ontstaan. Hè, ik heb drie keer korte psychose gehad met een duidelijke aanleiding. Maar het is niet zo dat als ik ga verhuizen of als ik het druk heb om mijn werk, dat ik dan bang ben om psychoses te krijgen, dat dat is niet aan de hand. Ik heb dus ook geen medicatie en ik doe eigenlijk geen speciale dingen. Het is niet dat ik, als ik een paar nachten slecht slaap, dan denk van oh help. Misschien moet ik ergens rekening mee houden, dat gebeurt wel eens en dan gebeurt er niks. Wat dat betreft en ik heb geen, ja, eigenlijk ook geen dingen op dit moment waar ik rekening mee moet houden. Dus dat een psychose kan natuurlijk best een beperking met zich meebrengen, of dat je bijvoorbeeld slecht tegen prikkels kan of een duidelijke structuur nodig hebt. Of weet ik, ja, dat kan van alles natuurlijk zijn waar je rekening mee moeten houden, maar ik heb geen van die dingen. Dus ik heb een heel gewoon leven.

Ja, ik werk fulltime. Dat heb ik eigenlijk mijn hele leven gedaan in een vrij uitdagende baan, dus ik, ik ben gemeenteambtenaar bij een grote gemeente en ik werk heel veel samen en dat is een baan waarbij 100 verschillende onderwerpen en heel veel, ja heel veel. Ik vind een hele leuke baan, maar ja, het is niet een makkelijke Job.

Nee, misschien voor heel veel mensen al niet, maar voor mensen het beeld. Nee, laat ik het zo zeggen. Mensen hebben bij als je horen dat je een psychose hebt gehad, dan hebben ze een bepaald beeld van wat je aan zou kunnen of wat niet. En nou ja, deze baan zou, denk ik, sommige mensen verbazen dat dat kan, dat wel, ja, dat is wel ook. Dus waarom ik aan dit onderzoek deelneem omdat ik denk dat er soms een veel te negatief beeld is over psychose en ook dat het te veel het idee is dat dat altijd een blijvend probleem is, of een blijvende handicap of een iets waar je altijd last van zou kunnen hebben of iets aan overhoudt of zo. Ik denk dat in de medische wereld. Omdat natuurlijk artsen vaak ook de mensen zien met wie veel aan de hand is, hebben ze soms niet meer het zicht op. Dat er ook veel mensen zijn die psychose hebben gehad en daarna verder leven en eigenlijk nergens meer last van hebben, ontstaat in de media en bij ja, bij artsen op verschillende plekken ontstaat een beetje scheef beeld, denk ik, van wat psychose ook kan zijn. Dus het kan volgens mij ook een ja, een ervaring zijn die weer overgaat en nou ja, je misschien zelfs iets brengt of misschien niet, maar die niet. Ja, ik denk wel altijd dat het een soort van levens veranderend is, want het is echt geen ja, niet iets mild of iets wat je weer vergeet. Het is heel indrukwekkend om mee te maken, maar het is niet altijd ja, problematisch perse.