Monique voelde zich niet gehoord tijdens haar opname en had het graag anders geprobeerd

Wat ik wel erg vond, was dat ik daarna opgenomen werd. Dus ja, langer dan nodig volgens mij in een isoleercel heb gezeten en ja, tijdens die opname voelde ik me heel eenzaam en ja vervreemd. Ja, heel ja, eigenlijk vond ik de benadering daar heel onverschillig. En ja, je voelde heel erg de macht van de verpleegkundige en ik voelde me heel weinig gehoord daarin. En ik had, ik ben vrij snel weer uit die psychose gekomen, met medicatie dus ook en ik had verdriet over ja, de borstvoeding die was gestopt, heel acuut en zo en ik voelde mij totaal niet in gehoord en toen, ja in zo'n opname. Mijn zoontje was trouwens wel ook opgenomen, maar heel ver weg van mij. In het begin zag ik hem dan maar vijf minuten, op een dag of zo en ik was ook de enige moeder op dat moment daar. Dus het was geen prettige omgeving op voor mij. Nou daar, ja, dat, ik vond dat niet helpend of ik snapte wel dat het, ja, dat ze iets moesten doen. Ik ontkende niet dat er dat er iets nodig was, maar het was mooier geweest dat het op een andere manier geprobeerd was op te lossen.