Hulpverleners dachten dat ik woede-uitbarstingen kreeg om mijn zin te krijgen, vertelt Amber

Nou ja, wat voor mij wel funest echt is geweest, is dat ik het gevoel had dat en dat is ook wel een dossiers te zien heel lang het gevoel heb gehad dat mensen vanuit gingen dat ik het allemaal expres deed. Ik hield me expres niet aan de taken bij opnames. Ik had woede-uitbarstingen om mijn zin te krijgen, ik had ja, vooral aandacht, vragen kwam vaak terug en dat ik achteraf denk: jullie had er echt niet meer naast kunnen zitten, alsof ik op een ochtend wakker word, ik krijg mijn zin niet, dus ik ga één of andere dikke woede-uitbarsting er uitgooien die ja dan maar m'n zin, ja, tenminste die het gevoel heeft dat ik mn zin zou krijgen, kan ik niet krijgen, want ik, ik zit gewoon helemaal in de knoop. Zeg maar dat, ja, dat zijn wel echt dingen die funest voor mij zijn geweest eigenlijk. En ja, echt wel, het verder kijken dan de symptomen en het voornamelijk doen. Daar heb ik het dan vaak over aan symptoombestrijding maar ga nou eens naar de kern, het komt ergens vandaan en dat wordt dan vaak met een opname wel besproken. Een beetje levensloop, en toch kom jij daar met jou problemen en jouw symptomen en jouw gedrag. En daar gaan we mee aan de slag. En uiteindelijk bij [GGZ instelling] is er wel verder gekeken natuurlijk, jij hebt uitingen ik praat het ook niet goed dan bepaalde dingen, ja, die die had ik ook niet kunnen doen. Maar ik wist ook niet hoe het wel anders kon. En dat heeft voor mij juist wel weer geholpen door terug te gaan naar de kern, hoe moeilijk dat ook is geweest.