Ik zet me in voor vrede maar kan toch moeilijk op een zeepkist gaan staan, zegt May-May

Nou, ja, dat was wel echt een roeping van mij. Na mijn eerste psychose in 2009 dacht ik ook van Goh, het is belangrijk dat ik voor vrede actief ben. Maar ja, wat kan ik doen? Ik kan toch moeilijk op een zeepkist gaan staan en roepen van vrede, vrede noem ik nu vrede komen. Ik had het wel willen doen, maar ik dacht: ja, dat dan teken ze ook weer dat ik gek ben. Maar ik besef nu ook, ja, door mijn psychische gevoeligheid dat mijn rol eigenlijk maar klein is. En ik vertelde je net dat we brieven hebben geschreven aan Netanyahu en ook aan Hamas. Maar ik realiseer me ook dat ik eigenlijk niet in gesprek zou durven met Hamas en we hebben in die brieven ook gelukkig gezet van zoek een oplossing met behulp van de Verenigde Naties. Dus dat dus, dan leggen we wel daar de verantwoordelijkheid maar we geven wel aan van Goh, koester het leven en we willen een wereld waarin alle kinderen kunnen spelen. Maar we proberen wel de verantwoordelijkheid te leggen bij waar die hoort te liggen, en die ligt niet bij ons. Dus ik realiseer me wel van, wij zijn maar een kleine vredesorganisatie als Peace SOS en we kunnen niet in geopolitieke conflicten een rol spelen, behalve dan te zeggen: van koester het leven. Maar dat is ook belangrijk, want ja, dat gaat misschien een beetje te inhoudelijk op in. Maar [...], is een hoogleraar en die heeft onderzoek gedaan naar hoe conflicten beëindigd kunnen worden en echt grote conflicten, oorlogen. En zij kwam ook op het belang van goede doelen-organisaties dus NGO’s en ja, die zijn er dus heel erg belangrijk in om lokaal de oplossing te vinden.