De moeder van Alies had last van waanbeelden

En toen op een gegeven moment kreeg ze van die waanbeelden. Ze zei ik zit hier in de kamer en dan denk ik van is dit mijn huis wel, of waar is de kelder. De verhouding van het hele huis had ze niet meer goed voor haar bril zeg maar. Toen hadden we zoiets van nou wel wat apart, want misschien staat ze gewoon erg onder druk en moet daar maar hulp bij. Nou, dat is toen ook gekomen. En dan kon ze 's nachts ook niet slapen. Dat was eigenlijk het eerste.

Alleen dan denk je van komt dit nu gewoon door de druk van de zorg en van alles en nog wat, of is er meer aan de hand?. En echt normaal is ze na die tijd niet weer geweest. Ze bleef die waanbeelden houden. Ze had altijd het idee dat er mensen in de kamer zaten. Dan zat haar zus daar bijvoorbeeld. Ze zei [Naam] die zit hier steeds in de stoel en die zegt niks tegen mij. Ze zit daar maar te zitten en dan praat ik tegen haar, maar ze zegt niks. En ze had het ook altijd over twee mannen, daar zorgde ze ook voor. Die zaten altijd bij haar op de bank, maar die moesten ook slapen. En dan sliep ze zelf op de bank, want die sliepen in haar bed. En dan haalde ze allemaal eten uit de vriezer, want dat was dan voor die mannen. Dus in het begin waren het vooral die waanbeelden. Bijvoorbeeld, dan zien wij een struik en zij zag daar een hond staan. En die hond, die staat daar maar. En dat was eigenlijk het begin. Tenminste wat ik me zo herinner.