Alies voelde zich niet altijd welkom

Nou, in elk geval. En dat je, eigenlijk maar. Ik had het gevoel van dat je maar een beetje moet, wat je toegewezen wordt, dat je dat eigenlijk maar een beetje moet accepteren. Nou, toen dacht ik, dat vond ik ook zo een vreemde situatie. Ik denk, nou nu heb je je leven lang hard gewerkt en altijd zelfstandig geweest en dan word je zo, en dan moet je maar accepteren wat je wordt toegestopt. Als je ergens anders gaat wonen, dan wil je toch eerst ook kijken van, is dit huis, is dit hier, deze omgeving, is dat wat voor mij. Dus ik ben gewoon met haar naar verschillende huizen toegegaan. Maar soms moet je gewoon heel erg, dan wil je gewoon graag eens even kijken: hoe ziet zo'n appartementje er dan uit in zo'n tehuis. Nou soms staan ze daar gewoon totaal niet voor open en soms ook juist weer wel heel erg. Maar ik denk dat is toch heel logisch, dat mensen eerst eens even willen zien van wat is dit nou eigenlijk, hoe ziet dit eruit?. En dat, dat dan soms niet kan, dat vond ik zo apart. Ja, daar verwonderde ik me ook over maar ik denk nou, [lacht], ik dram gewoon door, we doen het wel. Maar, en dan treft je ook wel weer hele aardige mensen hoor, dus. Maar gewoon dat dat dus niet gewoon standaard zo is. Dat vond ik ook wel een beetje nou ja teleurstellend, is dan wel een groot woord, maar daar kom je dan achter zeg maar.