Marije heeft medelijden met haar man, omdat hij zo veranderd is

Dat vind ik dus ernstig, dat vind ik heel erg. Van een man die zoveel wist en overal naartoe ging en niet bang was om voor een grote zaal een lezing te houden, bij wijze van spreken. En als je dat nu zo ziet, dan heb ik diep, diep, diep medelijden. En dan vind ik dat, ja, medelijden is ook een vorm van liefde, dat weet ik wel, maar de onmacht, dat je daar ook niets meer aan kan doen. Dat je het niet meer terug kan geven. Dat vind ik heel erg, vind ik echt heel erg. Want hij moet zich daar ook toch eenzaam in gaan voelen, hè? En hij is wel royaal, dat hij altijd van ik ben blij dat jij erbij bent en zo, en dat je nog bij me bent. Maar ja, het is toch anders als vroeger natuurlijk. En dat, dat moet toch ook een, ja, dat je jezelf zo ziet afkalven als het ware, hè?