Nico voelt zich machteloos over de nare herinneringen die zijn vrouw opnieuw beleefd

En ze heeft een hele moeilijke jeugd gehad, een jeugd die je eigenlijk niemand toe zou wensen. Ja. Ik weet een heleboel, wat er is gebeurd. En het, dit vind ik het ergste van deze ziekte, dat de leuke dingen, die we daarna hebben gehad, die zijn al weg en ze gaat nu weer helemaal putten uit die jeugd, die je niemand zou toewensen. Stap voor stap. En dat vind ik het ergste. Dat maakt me ook heel erg verdrietig. En het verdrietigste is, je kunt d'r niet helpen. Je kunt d'r geen zetjes geven, je kunt d'r geen aanwijzingen geven, helemaal niets. En dat maakt het, dit maakt het ook voor mij, maar ook voor omstanders heel, heel erg moeilijk.

Ja. Voelt u zich dan een beetje machteloos of [-]?

Totaal machteloos. Totaal machteloos. En het enigste is, je kunt haar hand vasthouden, maar dat doet voor haar niets. Zij is daar helemaal bezig. Als ze daar inzit, dan duurt het, nou, soms een hele avond. Ja. Ja. Dan is het alleen maar, dan kijkt ze je aan en begint ze weer te huilen. En dan kun je zeggen van ja, maar ik kan je hierbij wel helpen en je hoeft niet bang te zijn, ik ben er. Maar dit gaat helemaal langs d'r heen. Ze heeft zich daar zo aan vast gebeten, dat de buitenwereld niet meer binnenkomt.