Ger merkt dat zijn moeder de thuissituatie met zijn vader niet meer volhoudt

Hij doet het niet graag. Het liefst zou hij thuis gewoon dood gaan, denk ik. Of thuis blijven, thuis dood gaan. Maar mijn ma kan dit dus niet, niet aan. Die is, ja daar is de grens wel een beetje bereikt, dus moeten we deze stap zetten. En dat is dan zo, ik denk, je kunt niet eeuwig voor pa blijven kiezen en ma er onderdoor laten glijden, gaan. Dat kan niet. Dus dat is [-].

Want hoe merkt u dat bij uw moeder nu ja, de grens bereikt is, zeg maar?

Nou, huilen af en toe, wat ze doet. Af en toe zegt ze, dit is me teveel. Maar goed, m'n ma zit ook in spagaat. Als ze pa naar het verzorgingshuis doet, dan is het haar schuld. Snap je? Dus die zet schuld ten opzichte van ja, wat kan ik dragen. En ma, die, ja, die heeft ook allerlei klachten, lichamelijke klachten.