Ton kon de zorg voor zijn vrouw niet meer aan

Dat werd dermate vermoeiend en moeilijk dat ik, ik kon daar niet meer tegenop. Want het slapen werd steeds moeilijker. Dus toen heb ik aan de bel getrokken. De huisarts en hier de leiding plus nog iemand. Huisarts, ja ik weet niet, ik denk dat ik de geriatrie gebeld heb van de GGZ. En echt een SOS-mail op de computer uit gestuurd en verteld dat ik er niet meer tegenop kon. Door mijn eigen fysieke handicap, want ik loop al jarenlang met krukken, kan niet zonder. Dus ik ben ook beperkt, en licht epileptisch, en wat hartfalen, enfin genoeg om een beetje uit te kijken dat ik zelf niet het loodje erbij zou leggen. En ik heb toen gevraagd met een soort SOS-brief. Mensen ze moet opgenomen worden, want ik kan er niet meer tegenop. Hier vonden ze in huis dat ze dat nog wel konden mannen, maar en dat werd toch wel erg sterk bekeken vanuit verpleegkundig oogpunt van hier naar mijn vrouw toe. Zonder mij daar in te betrekken. En ik had er ook niet zoveel zin aan dat het alleen om mij ging. Het was een combinatie van ons beiden, die maakte dat ik het niet meer aankon.