Ton nam zijn vrouw mee uit rijden en stopte bij het verpleeghuis voor een kopje koffie

Dus dat was een maand van te voren dat ik dat wist. En toen denk ik: hoe kleden we dat in godsnaam aan. Hoe krijg ik haar in godsnaam daar naar toe, zonder dat zij in de gaten heeft wat er aan de hand is. Ik heb toen dat aan die geriater gevraagd, die toen hier al regelmatig kwam, [naam]. En [naam] die zei u gaat gewoon een stukje met haar rijden en als u bij het verpleeghuis bent, dan stapt u uit voor een kop koffie of wat. Nou, zo hebben we het gedaan. Dus op die bewuste dag heb ik haar zelf naar het verpleeghuis gereden en toen vroeg ze wel nou, wat gaan we doen?. Dus ik zei we gaan een stukje rijden. En waarom stop je hier. Ik zei nou we gaan hier even wat gebruiken. Dat kon goed, er was een grote entree met een koffie- theebar, en zo ervoor, een eetgelegenheid. En daar zijn we dus gaan zitten, ik had een vriend meegenomen met zijn vrouw, dus we waren met zijn vieren.

En dat had ze heel goed gedaan. Wij gebruikten daar wat, en toen werd ik gehaald door het hoofd van de zorg daar voor een intakegesprek. En toen ik terug kwam was zij weg. Dat hadden ze heel goed doordacht. Dat ik niet meer met het afscheid zou worden geconfronteerd en zij ook niet. Want dan was dat afscheid veel moeilijker geworden. En dan had zij wellicht gaan protesteren, ze is natuurlijk ook wel geïnterviewd, of gevraagd voor verblijf daar. Maar zij was toen toch wel zodanig dat ze de porté van die vraag volgens mij niet goed begrepen heeft. Maar er is haar wel gevraagd wilt u naar een gesloten afdeling? En daar zal ze ja opgezegd hebben, want dat moest toch wel gebeuren.