Maria dacht: ‘die zijn hartstikke gek als ze mij trainingen willen laten geven, maar juist daarom was ik geschikt

Dus ik was heel erg bang dus toen ben ik thuis komen te zitten en elke keer als ik dan een ambulance hoorde dacht ik ze komen me ophalen dus dat uh, dat was een hele nare tijd en vanaf toen is het eigenlijk veel slechter, met mij, gegaan vooral ook omdat ik geen hulp meer had en heel bang was dat ik gewoon uh opgehaald zou worden, opgenomen zou worden. En dat wilde ik niet want ik vond het nou ik wilde gewoon thuis uh, zijn en niet in een uh, in de psychiatrie belanden. En, toen raakte ik vervolgens mijn baan kwijt mijn contract werd niet meer verlengd. Kwam ik helemaal thuis te zitten en toen ja is het eigenlijk wel vrij snel helemaal bergafwaarts uh, gegaan. Ik werd echt wel zwaar depressief heb bijna een jaar binnen gezeten. Raakte mijn netwerk mijn vrienden om mij heen, kwijt en dan zag ik ook gewoon geen, geen hulp. En, als je verder wilt moet je het zeggen, met vragen. 

en uh in die tijd had ik wel veel crisis ik beschadigde mezelf veel, ik belande veel op de spoedeisende hulp omdat mijn wonden gehecht moesten uh, worden, maar kon mij altijd heel goed voordoen. En dan mocht ik altijd weer weg en werd ik eigenlijk niet uh, in de gaten gehouden en in die tijd was ik ook wel heel erg in de war, combinatie denk ik van weg raken, dissociatieve klachten maar ook de wereld heel anders uh ervaren, uh stemmen die bleven die ik bleef horen opdrachten die ik bleef, krijgen daar. Uh, daarin.

 En toen ben ik zelf op zoek gegaan naar informatie, terecht gekomen bij een lotgenotenorganisatie voor mensen die zichzelf beschadigen in <Stad in Nederland> en dat was voor mij wel een hele uh, openbaring om erachter te komen van joh ik ben niet de enige die dat doet. Zijn eigenlijk ook allemaal hele normale mensen en uh, en ik kwam ook achter van goh er is ook uit ellende te komen zeg maar dus dat, dat zij eruit gekomen zijn misschien gaat mij dat ook wel lukken en dat was mij nooit eigenlijk verteld. Alleen maar vertelt je moet maar niet uh, niet gaan werken je moet netjes je medicijnen slikken, ga maar wat vrijwilligers werk doen ga maar niet te veel doen. En ja dit blijft altijd zo zeg maar dus dat, daarin is herstel niet nodig. Dus ik dacht daar gaat, daar gaat mijn leven, daar gaan al mijn dromen mijn idealen mijn plannen die werden mij afgenomen en toen dus ik contact gekomen met lotgenoten en ervaringsdeskundigen dacht ik van jeetje dat, er is dus wel herstel mogelijk en dat heeft mij wel een flinke boost gegeven. Ben daarna vrij snel gaan werken als vrijwilliger en daarna heb ik  gevraagd bij een cliëntenorganisatie om daar als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan. Ik dacht jullie zijn gek, want ik ben hartstikke gek en dan willen jullie dat ik trainingen ga geven, maar juist daarom. En dat heeft me wel heel erg geholpen en ook geholpen het contact met lotgenoten om erachter te komen van goh wat heb ik nou eigenlijk, wat dan die, diagnose, mijn klachten beten leren, leren begrijpen. Ook hulp, uh, vinden die beter bij mij past.