Ton merkt dat hij in de verleden tijd over zijn vrouw praat

En voor mij was ze steun en toeverlaat. We waren een twee-eenheid, we deden alles samen. Ze hield, had dezelfde hobby's als ik. Had, luister wel, ik merk ik praat over haar in de verleden tijd. Ze is niet meer wie ze was, dat is het trieste. Je begraaft zo iemand twee keer, echt waar. [-] En dat maakt mijn gevoel ook steeds weer, dat komt steeds weer op je af. Dat ze er niet meer is. Ze is er wel, maar ze is er niet meer. Precies zoals ik het beschreven heb. [-] Dat maakt het zo ontzettend zwaar, en het verzwaart vind ik, ik ben daar heel gevoelig in. Naarmate er meer/minder begrip komt van de mensen om mij heen, zij heeft daar allemaal geen weet van. Zij niet, het is voor de partner het zwaarst, daar ben ik van overtuigd. En voor de kinderen. Maar voor haar is het, ja tuurlijk, op de momenten dat ze zich dat even bewust is, dat is een flits, dat is een moment. Jij hebt een nieuwe bloes aan, dat ziet ze dan. Maar dat vliegt weer weg, dat is net zand. Water, zo weg. Maar bij mij blijft het knagen en bijten de hele dag door. En ik ben alleen, ik praat ook alsmaar over haar in het verleden. [meneer wordt emotioneel] Het is verschrikkelijk terwijl ze er nog is [-]. Ja, ja, ja.