Winfried raakt zijn partner kwijt

Nou, je bent je partner natuurlijk wel aan het kwijtraken. Je kunt, normaal als je met z'n tweeën bent, dan ben je niet de hele dag met elkaar bezig. Maar als de een eens een keer een wat mindere dag heeft, dan neemt de ander het wel over. Of als je ergens over twijfelt, dan kun je het nog wel eventjes met elkaar even, hè, overleggen van goh, hoe gaan we dat doen. Of wat vind jij ervan of wat vind ik ervan of gaan we nou die kant op, of gaan we nou die kant op. Hè, dat geeft een soort rust. Dat je zeg maar een gedragen beslissing hebt. Dat is natuurlijk fijn als je een partner hebt. Ja, hier moet je in feite over alles nadenken. Je kunt nooit iets laten vallen. Even afgezien van de dingen als administratie, maar ook, ja, iets kopen, iets niet kopen. Wat gaan we eten. Ik heb ook niet altijd elke dag zin om dat weer te gaan zitten bedenken. Nou, je moet alles bedenken voor twee mensen. Dat is ook wel een, dat vind ik ook wel een belasting. Je kunt nooit eens lekker een stukje verantwoordelijkheid afschuiven aan [lacht] aan iemand anders. Ja. Want dan loopt het meteen in de soep. Je kunt het er niet eens over hebben. Als je vraagt koffie of thee is al een hele moeilijke, is al een hele moeilijke vraag.

Ja, dat vind ik wel een belasting, afgezien dat je natuurlijk je partner gewoon aan die, in die zin helemaal aan het kwijtraken bent. En dat voelt ook wel zo, ja. Ja. Ik ben haar gewoon kwijt als, als partner. In de zin dat je daar samen verantwoordelijkheid draagt of samen dingen bedenkt. Één plus een is meer dan twee. Ja, je bent zorgend voor iemand, je probeert het iemand zoveel mogelijk naar de zin te hebben en de balans daartussen is zoek. Hè, de definitie van een relatie kan zijn, er zijn natuurlijk honderdduizenden definities van, maar het kan zijn, het gevoel dat je allebei meer krijgt dan dat je geeft, bij wijze van spreken. Dat is natuurlijk een ideale relatie, dat is natuurlijk heerlijk. Een toegevoegde waarde en daar moet je zelf ook wat voor doen, maar je, allebei heb je het gevoel van ik krijg, ik krijg veel meer terug dan dat je erin stopt. Dat is hier maar in beperkte mate, ben je dat toch aan het verliezen natuurlijk, want ja, wat krijg je terug. Vind ik wel een moeilijke vraag om te beantwoorden. Je krijgt terug, dat je iemand nog een zo fijn mogelijk leven geeft. En nog zoveel mogelijk kunt zorgen, dat iemand het nog naar de zin heeft en [-] ja, that's it.

Nee, ze is dus qua persoonlijkheid niet veranderd. Nou ja, net wat ik zeg, de relatie is heel erg veranderd. Ja, ook dubbel. Is veranderd, omdat je niet meer volledig partnerschap hebt, waarbij je alles overlegt of samen doet. Of in ieder geval met goedkeuring of de ene kant op of de andere kant. En dus die kanten van de relatie zijn helemaal weg. Je bent echt in die zin voor een kind aan het zorgen. Daar komt het in feite dan op neer, hè? Het emotionele gevoel, dat voelt zij nog heel sterk en ik ook, dus dat is, die kant van de relatie, die is er wel. Het besef van, ik houd van je. Een arm en een aai, een liefkozing, het vertrouwde gevoel, dat is allemaal niet weg. Dus het praktische, het zijn allemaal praktische kanten van de relatie, die zijn helemaal weg. En het gevoel gelukkig, daarom zeg ik, ze heeft een prettige vorm van Alzheimer. Dat, dat, daar is geen klap aan veranderd. Ook het vertrouwde gevoel. [-] Ja, dat is gewoon niet veranderd. Dat is wel fijn natuurlijk.