Nico vond de thuiszorg te gehaast waarbij men te weinig rekening hield met de dementie van zijn vrouw

Thuishulp. Eerst 's morgens kregen we verpleging. Die zorgde dat ze dan gedoucht werd, aangekleed werd, medicijnen, die ze toen al had. Dat duurde bij elkaar een half uurtje, dus kun je nagaan hoe snel dat moest. Daar was ik het niet helemaal mee eens, want iemand uit het bed trommelen, die moest eerst bijkomen. Ja. Eerst weer even kijken, oh ja, ik ben hier. Dat ging niet, dat was echt om acht uur, liepen ze naar boven toe, maakten m'n vrouw wakker, huppekee, uitkleden, onder de douche, aankleden, naar beneden, brood eten en pillen innemen. Dat ging gehaast, want binnen een half uurtje waren ze al weer weg. Ja. Dan heb ik toch [thuiszorgorganisatie] over ingeschakeld van dat dit niet gaat met die patiënten. Dat moet alles op tijd en als ze eventjes geen zin hebben, moeten ze ook de tijd hebben om over - , eventjes te kunnen blijven zitten. Maar daar kreeg ik haast geen medewerking voor, want dat kon niet, want ze hadden nog meer op een dag te doen. Nou.

En hoe voelde u zich daarbij dan?

Heel erg beroerd. Ja. Ik heb erover gedacht van nou, dan ga ik na die tijd proberen te werken, dat ik d'r zelf uit bed kan halen, douchen, ja, aankleden. Dan kan het gewoon op haar tempo. Dat werkt uitstekend haar tempo, want dat voerde ik natuurlijk uit in het weekend. Dan moest ze ook gedoucht worden, ja. Dus ik riep d'r wel en dan kwam ze niet meteen eruit, maar dan ging ik ondertussen, dan ging ik naar beneden, ging ik brood smeren en ik ging wat anders doen en ik rook, dus een sigaretje roken nog. Op een gegeven moment hoor ik boven gestommel, na een kwartiertje, twintig minuten, zit ze op de rand van het bed. Nou, lekker eruit, naar beneden toe, ook eerst even gezeten, een bak koffie, zij rookt ook nog, sigaretje erbij. En toen zag ik al dat ze al helemaal opknapte. Toen liet ik aan haar over, van zullen we gaan douchen of zullen we het straks doen. En dan kreeg ik vanzelf wel antwoord of even wachten of doe het nu maar, dan zijn we ervan af. Nou, oké. Dus dat werkte heel goed.

Maar al met al ben je daar ongeveer een uur, anderhalf uur, ben je bezig. Maar dan is ze ook helemaal aangekleed, alles erop en eraan. Maar dat ging bij [thuiszorgorganisatie] niet. Daar stond maar een half uurtje voor. Maar ja, goed, en dat ja, met mijn werk kon het doordeweeks ook niet. Ik heb een eigen bedrijfje en klant moet bediend worden. Ja, het is toch op tijd eruit, op tijd op je werk zijn met alle gevolgen van dien. En na half negen moest er toen nog zeker een half uur, drie kwartier alleen zijn voordat thuiszorg kwam. Thuiszorg, die ruimde wat spulletjes op en die stofzuigde, stofte een beetje af, ja. Ging af en toe met haar als het goed weer was, naar buiten toe. Gingen foto's kijken, ja, als ze er helemaal geen zin in had, maar ze deden het toch. Daar hebben we ook diverse van gehad. Dat is ook een heel groot probleem bij deze instellingen om de juiste mensen bij de juiste patiënten te krijgen. Dat waren echt mensen, ja, die kwamen wel eens een keer bij iemand, die last van dementie had of Alzheimer, maar in het grootste geval of in het meeste geval kwamen hun gewoon bij ouderen, die nog goed bij de tijd zijn.

Ze waren niet gespecialiseerd in dementie?

Helemaal niet. En dat kon je aan alles merken. Van doe dit eens en kun je me daar even bij helpen. Het helpen is niet [-], natuurlijk, dat kan wel, maar dan moet je haar iets laten doen, wat ze ook kan. Geef haar maar een stofdoek in de handen, is ze toch bezig. Ja, maar ga andere dingen, zoals een vaatwasser inruimen of uitruimen en opbergen, dat moet je deze mensen niet laten doen. Dat leverde frustratie op. En dan ben ik al diverse keren, dat ik thuis kwam, dat ze huilend op de bank zat, alleen. Toen moest de hulp, die moest iets vroeger weg en die laten haar zo alleen achter huilend op de bank. Van wat is er, en ik houd dit niet vol en dat mens dit, en dat mens dat, en dat kan ik allemaal niet en ik moest het toch doen. [Thuiszorgorganisatie] weer gebeld, krijgen we weer een ander. Die waren, iemand die er iets meer achtergrond mee had, met Alzheimer en dergelijke. Maar dat lukte ook niet.