Elly E. vertelt over kleinschalig wonen

En dat kleinschalig wonen, hoe ziet dat er precies uit hier, hoe, wat houdt dat hier in?

Dat zijn twee woningen van zeven bewoners. Het is allemaal nieuwbouw, maar de inrichting is een beetje zoals het vroeger was. Nou, daar zit een bepaalde filosofie achter. Bijvoorbeeld de benadering is anders, er wordt zelf gekookt door vrijwilligers of door het personeel, net wat er dan is op dat moment. Ieder brengt zijn eigen stoel mee. We hebben het ook samen ingericht allemaal met familieleden. De één had een spiegel, de ander had een tafel. Noem maar op, zo is dus alles tot stand gekomen. Dat is wel mooi, er is ook echt ouderwets behang zit er aan de muur. Nou ja, ik heb daar ook wel eens m'n bedenkingen over. Het is prima, het is heel rustgevend, maar ik heb ook een keer gezegd, jullie vergeten, dat hier ook jongeren zitten en niet alleen maar ouderen. Ja, dat vergeten ze dus wel eens soms. Maar, dat is echt, het principe is echt fantastisch. Echt heel goed, ja.

Je hebt een huiskamer met keuken en gang en daar liggen de slaapkamers. Ieder heeft een eigen slaapkamer en die is vrij groot. En ze kunnen naar buiten lopen als ze willen. Er is een, het is wel allemaal dicht natuurlijk, ze kunnen nergens naartoe, maar het is, ja, het is fantastisch. Daar ben ik, dat vind ik echt heel fijn, ja. Dat zou ik niet meer anders willen. En allemaal hoor, die daar zitten, dat hoor je dan van de familie, wat is dit fijn zo, dat kleinschalig wonen. Ja. Ze hebben het principe van Anneke van der Plaats, ik weet niet of je dat wat zegt? Ja. Zij is toen ook hier geweest, ja, deed ze allemaal wel heel goed. Ik wil niet zeggen dat alles precies gaat, zoals zij zich had voorgesteld, maar het principe is heel erg goed, ja. Ja. [lacht] Maar goed, het is gewoon heel goed. Ja. Maar de benadering naar de mensen toe is heel fijn. Je mag er niet boven gaan staan, je moet echt de mensen aankijken. Dat weet je wel, maar dat gebeurt dus vaak, ja, onwillekeurig niet. Zeker als ze in een rolstoel zitten, is dat best wel eens lastig. Maar daar wordt hier heel erg goed op gelet. Ja. Ja.

Nou, het is vaak dat hij 's morgens, als hij al aangekleed is of gedoucht is, dan wil hij vaak niet meer geschoren worden. Dat is dan net te veel. Nou, dat doe ik. Ik verzorg zijn nagels. Ja, de was natuurlijk. Als ik wel eens zie dan, want hij knoeit natuurlijk ook veel, dan zeg ik, nou, kom, dat kan niet. We gaan even wat schoon aankleden. Wordt allemaal daar wel geregeld, maar dat soort dingen, dat neem ik dan wel over. En met hem wandelen, we gaan samen koffie drinken of met iedereen samen, allemaal samen koffie drinken. Ja, dat doe je dan ook. Maar het is vaak meer iets samen doen, met de andere bewoners ook als alleen met mijn man. Want ze zitten toch allemaal bij elkaar. En dat is wel gezellig. We organiseren ook vaker dingen. We hebben een keer gebarbecued met allemaal. Nou, daar geniet hij van, daar genieten ze allemaal van. Dat zijn wel leuke dingen. Maar je doet dan eigenlijk meer samen als alleen met je partner of met je familielid. Ja. Ja, voor de rest hoef ik eigenlijk niet meer zoveel te doen, nee. Nee. Tenminste niet specifiek alleen met mijn man, want dat wordt eigenlijk allemaal gedaan. Dat is wel eens op andere plaatsen ook anders, hoor. Dat was gewoon zo. Ik hoef, ik heb wel een paar keer meegeholpen met douchen, omdat hij wel eens, in het begin zeker, wat opstandig was. Maar dat hoef ik in principe eigenlijk nooit, nee. Dat wordt allemaal gedaan. Ook als hij naar het toilet moet, dat hoef ik niet. Ze zeggen van, u bent er nu alleen om op bezoek te komen, maar u hoeft, daar hoeft u niks meer aan te doen. Nou, dat vind ik wel, dat is wel heel erg fijn, ja. Dat ik echt alleen nog voor de leuke dingen daar ben, dus eigenlijk. Ja.