Maria haar psychische stoornis blijft haar achtervolgen waarbij ze zich steeds moet verantwoorden

In die zin blijft dat wel vaak me achtervolgen, maar ook met het rijbewijs halen. Ik heb pas, ik heb hem nu zes jaar geleden, mijn rijbewijs gehaald. Dat heeft ook hele rare systemen waar je in moet vullen of je ooit te maken hebt gehad met psychische stoornis. Nou, vul je in, moet je gelijk voor een test naar de psychiater. Nou, echt belachelijk. Dus dat, waarom, ik heb ingevuld, ja, ja, inderdaad. Ik ben altijd van de eerlijkheid, weet je wel. Dus toen moest ik naar de huisarts en moest ik een urinetest af laten nemen. En mijn urine inleveren en een verwijzing van de psychiater. En die huisarts, hele toffe huisarts vroeg: wat kom jij doen? Ja, ik moet mijn rijbewijs halen. Ja, ze snappen, waarom moet je naar een psychiater? Ja, dat moet je niet aan mij vragen, maar aan de CBR vragen. Dat is een formulier dat je moet invullen. Ik zou hem voor je invullen, want jij kan prima rijden. Ja, dus dat. Dus ook weer blijft het weer achtervolgen en gelukkig heb ik een toffe huisarts, want anders moet je weer naar een, langs een, en het komt wel goed, want ik ben stabiel, maar al bij voorbaat al je hebt een psychische stoornis en ik was al lang stabiel, ik slikte geen medicijnen. Bij het CBR moeten ze wel kijken of je medicijnen slikt, maar dat moet bij iedereen. En dan moet je aangeven welke medicijnen en dan is daar een check in. Heel goed, want rijden is heel belangrijk. Maar waarom de link wordt gelegd met een psychische stoornis en het was vooral in ook nog onderscheid gemaakt in borderline en dingen en persoonlijkheidsstoornissen en ik weet het ook niet en verslaving dan inderdaad. En waarom voor verslaving? Ik heb geen achtergrond met verslaving. Waarom ik dan urine moest inleveren? Dat helemaal, ik schrok echt, waarom moet ik urine inleveren? Hij zegt, ja, dat had niet gemogen, maar goed. Maar dan blijft dat je nog steeds achtervolgen terwijl ik denk, wat is de link met een psychische stoornis en auto kunnen rijden? Weetje, dus los van de medicatie. Dat was een aparte vraag, die die die snap ik wel. Dat je dan dus eerst langs een psychiater moet. Ik snap dat niet.

Nee, heel bizar, terwijl ja. Dat weet je bij heel veel mensen niet, dus ja, heel veel mensen met een kort lontje, is geen psychische stoornis, maar die kun je beter niet in de auto zetten, weet je. Dus waarom ik dan wel, weet je, en waarom is dat? En dat heeft mij wel altijd beziggehouden. Wie bij z’n CBR, weet je wel, gewoon welke psychiater, hoe komt dat er doorheen, hoe is dat mogelijk? Want volgens mij mag het helemaal niet bij wet, weet je. Dus dat dat, hoe kan het dat dat soort dingen gewoon bestaan, dat dat mag, dat je op basis daarvan, ja. Dat mag doen. Ja. Dus dat label, dus bij dat soort dingen blijft dat, blijft dat terugkomen. En dan moet, maar continu moeten we uitleggen en verantwoorden en minder serieus genomen worden erin. Dus dat, ja. Of bij voorbaat al niet serieus genomen wordt, omdat je, ja, dat is heel hardnekkig en heel naar, en ik kan er nu goed mee om. Ik denk, ik kan nu makkelijker naast mij neerleggen omdat het goed met mij gaat. Maar in tijden dat ik in het begin zat van mijn herstel kon ik daar helemaal van slag van raken en werden mijn klachten alleen maar erger en was het alleen maar een bevestiging van, ja, het gaat helemaal niet goed, maar dat komt omdat hoe er met mij omgegaan wordt en niet, niet door mijn stoornis. Ja. Dus het label is hardnekkig, ja.