Marcel voerde zelf de regie in de samenwerking tussen zorgverleners

Interviewer: "En hoe was de samenwerking tussen die zorgverleners? Was die ook …?"

Marcel: Nou, er waren m’n externe zorgverleners, m’n interne zorgverleners ja, heb ik een prima contact mee, maar dat komt door m’n werk als spoedeisende hulpverpleegkundige, ik ken ze allemaal. Er staat voor mij niemand op een voetstuk. jij zegt dat je het zo geleerd hebt en makkelijk en mooi klinkt in een interview, u. Een dokter zegt geen u tegen mij en ik niet tegen de dokter. Ja? Wij werken op basis van gelijkwaardigheid met elkaar samen. Zo werkt dat ook als patiënt en de deskundige. Alleen het praat veel makkelijker. Ja, weet je een behandelingsovereenkomst en op de hoogte brengen van complicaties bij te zetten van een spuit in m’n schouder, is twee tellen hè. Ik zei: ik weet wat je allemaal gaat zeggen, ik ken de consequenties. Jas er maar in.

Dus dat maakt het in huis allemaal makkelijker. Communicatie onderling niet. Behalve als ik het zelf arrangeer. Ik heb één keer een afspraak gearrangeerd, ik heb ze alle drie uitgenodigd voor een gesprek met mij en dat wisten ze van mekaar niet. Toen zaten ze in een hok en toen heb ik gezegd: ik kom over een kwartier terug en dan hoop ik dat jullie voor mij een behandelplan hebben. En toen ben ik echt aangelopen."

Interviewer: "Wat voor professionals waren dat?"

Marcel: Dat was de cardioloog, dat was de sportarts en dat was de eh … Wie zat daarbij?

Interviewer: "De longarts?"

Marcel: De internist. "Nee, longarts niet, die zei, ik kan niks voor jou doen.

Marcel: Dus nou, ik de vraag voorgelegd van hoe zit het met m’n vermoeidheid en wat gaan we doen en wat ga ik bereiken? Nou m’n hart is de beperkende factor, m’n zuurstofuitwisseling is op zich net zo beroerd als van een COPD-patiënt, maar dat hebben ze jaren geleden al geconstateerd dus dat zal niet beter worden. En de internist zegt: ja, qua HB en dergelijke zou het moeten kunnen en is het geen beperkende factor. Prima fijn, dat jullie nou bij mekaar gezeten hebben, want dat was de afspraak alleen dat was nooit gelukt. En alle drie lachen ze dan en dan denken ze: je bent toch ook een draak. Maar het werkt wel. En dat is slecht, dat is slecht. Kijk, ik werk in de zorg, ik regel het zelf wel. Ik heb de regie over m’n eigen herstel, maar degene die dat niet heeft die is echt afhankelijk van samenwerking tussen zorgverleners en die is er veel te weinig.