Mijn ervaringen zijn juist een meerwaarde voor mijn werk bij de gemeente, vertelt Monique

Ja, ik ben daar open over, ik heb werk, wat er ook wel mee te maken heeft. Dus ik werk bij de gemeente op gebied van gezondheidsbevordering en ik ben ik denk ongeveer rond 2012, dus ongeveer negen jaar na mijn kraambedpsychose ben ik daar wat over gaan zeggen, en dan wel op een hele welbewuste manier. Want nou ja, in mijn werk is het denk ik goed om je eigen ervaringen soms mee te nemen, ervaringen met zorg of bijvoorbeeld de ervaringen met de migratieachtergrond of. Nou ja, die kennis uit de ervaring kan nuttig zijn in het werk wat ik doe. En dat heb ik toen heel wel bewust gezegd dat ik met een kraambedpsychose te maken heb gehad. Dat was toen ook niet zo heel spannend eigenlijk, want dat was al lang geleden en achter de rug, zeg maar, en ik stond er zelf voor mij heeft het heel veel gebracht om daar open over te zijn, omdat ja, dat taboe op psychose dus best heel groot. En als je dat taboe verinnerlijkt zeg maar en het als een soort geheim dan maar met je meedragen van nou ja, als mensen dat zouden weten, zouden ze misschien anders over me denken dat dat zat mij dwars. Of ja, misschien niet elke dag, maar onbewust is dat geen goed uitgangspunt, zeg maar, en ik ben toen, ik had toen uiteindelijk wel meer inzicht gevende therapie. Dus dat is best een heel proces geweest, hoor, met therapie, met ook ervaringsdeskundigheid je moet dan niet eigen verhaal vormen. Een beetje tegen de wind in heb ik dat ervaren, hè, want ik vind dat in de psychiatrie behoorlijk wordt opgelegd hoe je erover moet denken. Één van de dingen die bijvoorbeeld opgelegd wordt, is dat psychose het ergste is wat er is en dat je dat in alle ten koste van alles wil voorkomen. Nou, zo voelde ik dat niet en dat betekent ook niet dat ik heel licht over denk of zo. Maar ja, het is voor mij niet het eind van de wereld of het ergste wat er is. En ja, ik wil er best vanaf, maar niet ten koste van alles. Dus ja, dat eigen verhaal, ook van wat heb ik meegemaakt, wat heeft dat voor mij betekent? Waar komt het vandaan? Hoe wil ik daarmee omgaan? Dat is best een proces, omdat je weer eigen te maken, terwijl iedereen je eigenlijk vertelt hoe je ertegenaan moet kijken.